Na een overlijden is de eerste keuze ten aanzien van de uitvaart de keuze voor begraven of cremeren. Vaak is de wens van de overledene al duidelijk, maar niet altijd. Dan zullen nabestaanden de keuze moeten maken. In Nederland wordt in 70% van de uitvaarten gekozen voor een crematie. U leest hier meer over cremeren of begraven.
Begrafenis
Bij een begrafenis wordt een overledene in een kist, een mand of lijkwade, begraven in de aarde. Dit mag alleen op een begraafplaats. Alleen in heel uitzonderlijke gevallen mag een overledene ook op privéterrein begraven worden. Een begrafenis moet volgens de Wet op de lijkbezorging binnen zes werkdagen na overlijden plaatsvinden.
Voor een begrafenis kan gekozen worden uit drie soorten graven; een algemeen graf, een huurgraf en een koopgraf. Voor een algemeen graf worden geen grafrechten betaald, maar er zijn ook weinig mogelijkheden tot het plaatsen van bijvoorbeeld een gedenksteen.
Tegenwoordig is ook natuurbegraven een optie. Dit gebeurt op een officiële natuurbegraafplaats. Een natuurgraf hoeft niet te worden onderhouden en het grafrecht is voor eeuwig.
Een begrafenis kost vaak meer dan een crematie, mede doordat er grafkosten betaald moeten worden.
Crematie
Een crematie van een overledene vindt plaats in een crematorium. De nabestaanden kunnen ervoor kiezen een afscheidsdienst op dezelfde locatie te houden of te kiezen voor een andere plek. Na de plechtigheid wordt de overledene overgebracht naar de ovenruimte waar de kist voorzien wordt van een vuurvast steentje met een nummer. Hierdoor weet men altijd van wie de as is. Daarna vindt de verbranding plaats, deze duurt meestal ruim een uur. Nabestaanden mogen hierbij aanwezig zijn, maar dit hoeft niet. Na een crematie blijft de as nog een maand en één dan in het crematorium en daarna mogen de nabestaanden bepalen wat zij met de as willen doen.
